Κυριακή 5 Απριλίου 2009

ΑΣΙΜΟΣ[Ε] ΤΗ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΜΕ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΡΕ ΝΙΚΟΛΑ

21 χρόνια έχουν περάσει από το θάνατο του μεγάλου «πλην-θέτη» Νικόλα Άσιμου. Σιγοτραγουδάμε μερικά κομμάτια του όταν βρισκόμαστε με διάφορες παρέες και πίνουμε κανένα ποτηράκι παραπάνω…τον Μπαγάσα, το Βαρέθηκα κτλ. Ξεχνάμε όμως τη μαγική πορεία του εν λόγω καλλιτέχνη…
Ασυμβίβαστος, αρνήθηκε επίμονα να παίξει τον ρόλο του αξιοσέβαστου συνθέτη. Οξύθυμος, αντιδραστικός, είρωνας… πολέμησε με λύσσα τον μικροαστισμό και το βόλεμα περνώντας στη σφαίρα του Άλλου.
Με όπλα στη φαρέτρα του, τον σουρεαλισμό και το παράλογο, ξάφνιαζε ακόμα και τους πιο υποψιασμένους με τα τερτίπια του :



Αφάνταστα ρομαντικός, παροιμιωδώς κυνικός και οδυνηρά μόνος του μέσα σε τούτο τον κόσμο, προσπάθησε μέσα από τα τραγούδια του να εκφράσει τις αγωνίες του. Αντιλήφθηκε όμως πως κάποιοι άνθρωποι, ενώ στην αρχή ξεκινούν πιστεύοντας σε ιδεαλιστικούς σκοπούς, στο τέλος βρίσκουν μια «πονεμένη ευφυή δικαιολογία» για να συμβιβαστούν. Γι’ αυτό και επινοεί έναν νέο κόσμο που αποτελείται από τους Κροκανθρώπους (χαρούμενους, πολύχρωμους, και ανιδιοτελείς ανθρώπους) και αυτοχρίζεται βασιλιάς τους.
Η σχέση του Άσιμου με τη διαφωρά είναι καταφανέστατη. Δηλώνει πως «έρχεται από το μακρινό παρελθόν … πάει στο μακρινό μέλλον και ένα από τα μεσοδιαστήματα αυτής της διαδρομής είναι η ζωή του στη γη». Ο Άσιμος, μέσω των τραγουδιών και των υπαίθριων, αυτοσχέδιων θεατρικών παραστάσεων του, δημιουργεί ιστορίες που καταργούν την ιστορία. Μέσω της τέχνης, οργανώνει την αποδιοργάνωση , ενώ δηλώνει ευθαρσώς πως «είναι ο άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ.
Το Πάσχα του 1987 κυκλοφόρησε ο δίσκος του Βασίλη Παπακωνσταντίνου «Χαιρετίσματα», ο οποίος περιείχε 5 τραγούδια του Άσιμου. Ο δίσκος πουλά πάνω από 200 χιλιάδες αντίτυπα και ο σχεδόν άγνωστος τραγουδοποιός αντιμετωπίζει τα φώτα της δημοσιότητας. Δεν μπορεί να ισορροπήσει μεταξύ του περιθωρίου και της αγοράς. Δηλώνει στις εφημερίδες πως «θέλει να τον ξεχάσουν όλοι» και το μυαλό του βυθίζεται σε ένα περίεργο ταξίδι. Στις 17 Μαρτίου 1988 αποφασίζει να «αναχωρήσει» από τον «χώρο προετοιμασίας» ( έτσι είχε ονομάσει το μαγαζί του στην Καλλιδρομίου). Πήγε να ανταμώσει τον Ουρανό και να γράψει τραγουδάκια με όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν.
Ρε Νικόλα, ασήμωσε ή μάλλον…ασίμοςε τη ψυχή μας , με ένα από τα τραγουδάκια σου :

5 σχόλια:

  1. Να'μαι κι εγώ, λοιπόν. Μου αρέσουν τα θέματα σου και ευχαριστήθηκα τα βιντεάκια με τον Άσιμο.Μια συγκινητική έκπληξη επίσης ήταν αυτά με Κ. Γώγου και Π.Σιδηρόπουλο. Εκείνα όμως τα σκυλάδικα στο 1ο βίντεο, με Μητρόπουλο, τι ρόλο παίζουν;
    Όσον αφορά το κείμενο του Β. Κων.. για το web το βρήκα ενδιαφέρον και ειδικότερα στο σημείο το σχετικό με τα blog....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε μου , τα βίντεο που έχω αναρτήσει, είναι από το utube. Εγώ έχω αναρτήσει μόνο, «έχω τη γη και το ταψί» και το «καταρρέω» από κάτω. Τώρα το utube μπορεί από εκεί και πέρα (δηλαδή αφού παίξει τα βίντεο που ανάρτησα) να σε οδηγήσει σε διάφορα άλλα βίντεο, από τη Γώγου (που συμφωνώ με την άποψη σου , κι εμένα με συγκινούν) μέχρι σε σκυλάδικα. Πάντως οι αναρτήσεις πέρα από τη «γη και το ταψί» και το «καταρρέω» δεν είναι δική μου ευθύνη...Τα λέμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κανείς άλλος εκτός από μένα δε θέλησε να ασχολειθεί με τον Άσιμο. Πρέπει όμως και εδώ να ανακοινώσω τα τραγικά μαντάτα. Πάει ο Δημήτρης, παιδιάααα.....
    Τι καλά θα ήταν ν'ανταμώνανε και μαζί να γράφανε τραγουδάκια ...για τη χαμένη του ζωή που τ'αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. http://www.youtube.com/watch?v=rkyOKywWPK8
    ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ.ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΦΙΛΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή